Mam, wil je vertellen van Jezus die dood ging?

 

Het was een rustige moeder-zoon ochtend. Vader en zus bleven thuis en mijn peuter nam me mee op stap. “Mam, zullen we lekker een koffietje gaan drinken in een restaurantje?” Na een cappuccino en een mangosapje op een terrasje te hebben genuttigd sleepte de net vierjarige me een kerk in. Hij was al van jongs af aan geïntrigeerd door dergelijk indrukwekkende gebouwen. Het begon een tweetal jaar geleden met de vraag waar het geluid van die imposante kerkklokken vandaan kwam en al gauw daarna moesten we ze ook gaan bezoeken. Nou ben ik gelukkig niet getraumatiseerd door uren stil te moeten zitten tijdens een mis en vind ik het bezoeken van een kerk best wel prettig. De vredevolle energie die er over het algemeen hangt trekt me wel en de meeste kerken hebben mooie schilderingen, beelden en glas in loodramen om naar te koekeloeren. Dat vindt mijn vierjarige in ieder geval ook en hij wil altijd meerdere rondjes door het heilige gebouw lopen om steeds opnieuw de imposante inrichting te aanschouwen. Waren het eerst vooral de kaarsjes waar hij op af ging, steeds vaker begon hij de schilderijen en beelden aandachtiger te bestuderen. “Wie is dat? En wat doet die? Waarom kijkt zij verdrietig?” Ook vandaag staan we bij vele beelden en afbeeldingen even stil om ze met aandacht te observeren. Ik merk dat ik mijn best moet doen om het verhaal van Jezus op te rakelen. Hoe zat het ook alweer precies? We lopen meerdere rondes, om elke keer op nieuw aan te wijzen wie Jozef, Anna, Maria, Jezus en al die andere heiligen zijn. En vooral wat er dan in Godsnaam met Jezus was gebeurd? Ik vertel hem wat ik weet en later thuis checken we nog wat andere bronnen (papa, opa en internet) om het verhaal compleet te maken.

 

Ik vertel hem tegenwoordig het volgende verhaal:

“Er zijn een heleboel verhalen over waar en wanneer Jezus geboren is. Een van de bekendste is die uit de Bijbel. Waarin geschreven staat dat Jezus werd geboren op een heel rustig plekje in de woestijn in een schuur met allerlei dieren erbij, zoals een ezel, een os en schapen. De papa en mama van Jezus heetten Jozef en Maria. Jozef was een timmerman en Maria een jonge vrouw. Er waren ook Engeltjes bij die hielpen dat de geboorte goed zou gaan. Het was een vredige geboorte. Er brandden misschien wel kaarsjes en Jozef ondersteunde Maria zo goed als hij kon. Toen Jezus geboren werd, werd hij bij Maria op de buik gelegd en kreeg hij heel veel aandacht en liefde. Jezus sliep bij Maria in de armen en ze week niet van zijn zijde.

Er kwamen in de dagen erna veel mensen uit de buurt op kraambezoek en later ook drie wijze mannen van ver, dit waren oude vrienden van Jozef en Maria. Ze namen allemaal wat mee, goud, wierook en mirre. Dingen die Jezus wellicht goed kon gebruiken als hij groter was om zijn boodschap de wereld in te brengen. Jezus was, net als alle andere kinderen die geboren werden, namelijk een bijzondere jongen. Jezus kwam vrede brengen. Hij liet zien hoe je echt lief kon hebben. Door van de ander te houden. Je naasten lief te hebben. En dat je van jezelf mag houden, zodat je ook van anderen kan houden. Deze liefde kan je diep in je hart voelen.

Jezus reisde veel en veel mensen sloten zich bij hem en gingen met hem mee. Er kwamen zelfs mensen van over de hele wereld naar Jezus toe om hem te ontmoeten. Om zijn boodschap te horen. Het was altijd een gezellige boel. Er werd samen gegeten en gedronken en gefilosofeerd over het leven. In die tijd waren er zoveel gevechten en mensen die de baas wilden zijn over anderen, dat mensen heel blij waren met iemand zoals Jezus, omdat die kwam vertellen dat het anders kon en je je naasten lief moet hebben, ook al waren ze dik, dun, donker, licht, arm of rijk, klein of groot.

Er waren ook mensen die bang waren voor de boodschap van Jezus. Dat waren de mensen die wilden vechten om een land of een kasteel, of koningen die de baas wilden spelen over anderen. Ze waren bang dat Jezus een nieuwe koning zou worden. Ze zeiden daarom dat het verhaal van Jezus maar gezwam was en namen Jezus gevangen en zeiden dat hij moest stoppen. Jezus zei dat hij dat niet kon. Ook al zou iemand tegen hem schreeuwen, dan zou hij nog niet terug schreeuwen. Ook al zou iemand hem pijn doen, dan zou hij geen pijn terug kunnen doen. Hij bleef van de ander houden. Dit maakte de boze, bange mensen alleen nog maar meer banger en bozer. En uiteindelijk hingen ze hem aan een groot kruis met spijkers. Zo liepen ze met hem door het dorp, net zolang tot hij dood ging. Heel veel mensen waren verdrietig dat hij dood was, maar zagen om zich heen dat Jezus eigenlijk niet echt dood was. Zijn boodschap was nog levend. Mensen bleven samen komen om zich te verbinden met elkaar. In het bijzonder waren er 12 apostelen, die de hele wereld rondreisden om dezelfde boodschap over te brengen zoals Jezus dat deed, die heetten onder andere Mattheus, Marcus,, Johannes, Judas, Simon en Thomas. Er werden veel kerken voor Jezus gebouwd, om zijn gedachtegoed te herdenken.

In de loop van de tijd werd het verhaal van Jezus wel wat verdraaid en er werd van alles bij verzonnen. Eigenlijk weet niemand zeker hoe en wat er nou precies is gebeurd. Zijn belangrijkste boodschap over zelfliefde en naastenliefde is gelukkig wel goed bewaard. Jezus zijn boodschap zit in ieders hart.”

 

Reflectie

Sinds mijn zoon gehoord heeft dat er ook een boek over Jezus is, ligt nu ook de kinderbijbel bij ons op het nachtkastje. Ondanks dat we niet zeker weten welke verhalen nou werkelijk waar of deels waar zijn, er staan mooie boodschappen in. Over de ander onvoorwaardelijk liefhebben, de ander helpen en naar de ander luisteren, over liefde geven aan de ander, juist als je denkt dat die ander dat niet ‘verdient’, over dankbaarheid, gelijkheid, broederschap, zijn, ervaren, openheid…..

De ‘boze’ mensen in het verhaal hadden zelf misschien nooit zoveel liefde gekregen zoals Jezus van Maria, waardoor ze nu dingen gingen doen waardoor ze hun eigen gemis niet hoefden te voelen. 

Ik ben dankbaar dat mijn zoon mij dichterbij Jezus heeft gebracht. Niet als een opdringerige jehovagetuige, maar als een gezonde nieuwsgierige jongen die op zoek is naar de betekenis van wat we in de volksmond ‘goed en kwaad’ zouden noemen. Jezus sprak trouwens nooit over kwaad, wel over mededogen, onvoorwaardelijkheid en liefde. Het verhaal brengt me ook bij de oorsprong van onvoorwaardelijk liefhebben. Zou het waar kunnen zijn, dat Jezus zo’n bijzondere man was, omdat hij zelf zoveel liefde ontving van zijn moeder Maria?

 

Simpele boodschap

De werkelijke opdracht van Jezus is eigenlijk zo simpel, maar voor ons, de Westerse mens zo lastig te volbrengen. We zijn ‘vergeten’ om echt van onszelf te houden, want voor je het weet voelen we ons er schuldig over, denken we dat we egocentrisch zijn, of worden we onzeker omdat de ander het toch allemaal beter kan. Deze bagage zou ik mijn kinderen liever niet willen meegeven, maar ik kom er lastig helemaal onderuit. Het is realistisch te denken dat ze hun graantje ervan mee zullen pikken. Er ons bewust van zijn is al een goede stap in de richting om gelukkige, krachtige en zelfverzekerde kinderen groot te brengen. Nu nog de uitvoering. Flink hameren op eigenwaarde, zelfvertrouwen en zelfliefde door bijvoorbeeld veel lichamelijk contact, positieve feedback, verantwoordelijkheden geven, het kind zelf laten experimenteren, niet te gauw ingrijpen, en vele andere waarden die vooral het Natuurlijk Ouderschap tekenen, doen al wonderen. Zoals Jezus ook al zei: het wonder is te vinden in het alledaagse, in onszelf.

“Het werkelijke wonder zit hem niet in de zichtbare gebeurtenis, in het kennelijk fortuinlijke of onfortuinlijke voorval waar je mee te maken hebt. Het echte wonder zit hem in de spirituele bedoeling achter dat voorval. Wonderen helpen ons de grenzen van ons eigen denken te doorbreken. Ze zetten vraagtekens bij ons wereldbeeld. Ze dwingen ons ertoe onze interpretatie van het leven los te laten, zodat we de mogelijkheden kunnen zien die daar boven uit stijgen.”[1]

Dus de diepere betekenis van de dingen die we meemaken kunnen en durven zien, lijkt een sleutel tot zelfinzicht. Zelf de verantwoordelijkheid nemen voor ons gedrag en onze interpretaties en geloof opgeven, om open te staan voor het hier en nu. Het gedrag van onze kinderen. De spiegel ervan durven zien, onszelf helen, waardoor we betere ouders worden.

 

Oermoeder Maria

Ook Maria ben ik in een ander licht gaan bekijken. Ik heb altijd al veel respect voor haar gehad en ik bewonder haar kracht. Maria wordt ook wel een oermoeder genoemd, wat onder andere betekent dat ze intuïtief aanvoelt wat het kind nodig heeft. Ze koos intuïtief een rustige plek voor de geboorte, gaf hem borstvoeding en ik vermoed dat zij niet van zijn zijde week totdat hij zelf aangaf er klaar voor te zijn. Ze zal ongetwijfeld onvoorwaardelijk aan zijn behoeften gehoor hebben gegeven zonder hem te verwennen. Ze zal hem in veel vrijheid doch met de noodzakelijke regels en structuur hebben opgevoed. Zij was de onvoorwaardelijke ouder die we allemaal wel zouden willen zijn. Door de eigenwaarde en het zelfvertrouwen die Jezus door deze opvoeding ontwikkelde was hij in staat een belangrijke boodschap de wereld in te brengen. Zijn potentie werd volledig benut en zijn missie op aarde volbracht. Zo zou het met elk kind kunnen gaan, als het de mogelijkheid krijgt om zich volledig te ontplooien. In de huidige maatschappij is dit een uitdaging vanwege de verwachtingen die er heersen, maar is het zeker niet onmogelijk. Elke Westerse moeder is in wezen een oermoeder, alleen is ze dikwijls haar oerkracht, haar intuïtie kwijt geraakt. Wat zou de wereld er anders uit zien als er meer ruimte zou komen voor ons instinct. Ik denk dat Jezus en Maria ons zouden aanmoedigen.

 

 

 

[1] Paul Ferrini in Stilte van het hart: reflecties van het Christusbewustzijn